Op vakantie

In januari kwam het idee na aanraden van mensen om een vakantie te boeken. Even weg van thuis, samen de zon opzoeken, proberen te genieten en je hoofd leeg te maken. Vorige week woensdag vertrokken we naar Gran Canaria. De zin was er wel maar toch ook weer niet, al die maanden was ik thuis niet weg geweest en moest ik al het dierbare daar laten, kon ik niet even naar hun kamer hun luchtjes opsnuiven of op hun bed liggen. Een fotolijstje ging mee in de koffer. Bij alles wat ik inpakte of klaar maakte dacht ik hoe hadden zij nu gedaan. Waarschijnlijk al om 05.00 wakker van de spanning want ze zouden voor het eerst met het vliegtuig gaan, Mike een paar keer naar de wc en Lily zou haar halve bed met knuffels wel hebben willen meenemen. 

Op het vliegveld begon al waar ik bang voor was, springende en gillende kinderen van de spanning, ouders met gefrustreerde soms mopperende maar ook blije gezichten en veel plezier. Het stak, het deed me pijn, ik was jaloers en wilde tegen ze roepen geniet ervan het kan zo weg zijn. In het vliegtuig zat een klein jongetje voor ons wat steeds contact zocht over de stoel, vroeger had ik ook altijd zulke dingen, maar nu lachte ik naar het ventje met pijn in mijn hart en de tranen in mijn ogen, vroeger had ik dan misschien nog eens tegen hem gaan praten maar nu draaide ik mijn hoofd weg, ik kon het niet. Toen we boven de wolken vlogen keek ik naar buiten en dacht ik, zouden jullie nu hier over de wolken rennen samen, spelen jullie hier verstoppertje? Ik voelde me wat dichterbij hun zo hoog in de wolken.

Het hotel was prachtig en we hadden ook erg lekker weer. De eerste avond dat we gingen eten kregen we een tafel waar 2 kinderstoelen aan stonden, de ober grapte of we die nodig hadden. Je moest eens weten dacht ik, we hadden hier met 4 moeten zitten. Aan het zwembad veel spelende kinderen, ik kon er van genieten om er naar te kijken maar tegelijkertijd had ik die pijn in mijn hart van het gemis van Lily en Mike zij zouden daar ook moeten spelen, zwemmen, lol maken. 

Ik heb geprobeerd te genieten die week omdat ik weet dat zij dat zouden willen, maar het was zo moeilijk het viel me zo zwaar. Ik zei soms tegen Gert ik weet het echt niet meer, is dit ons leven vanaf nu, huilend in een vliegtuig, huilend aan het zwembad, in het restaurant... Constant die leegte in mijn hart en dat gemis wat steeds erger word. Als ik in de spiegel keek of naar foto's die we gemaakt hadden herken ik mezelf niet, ik zag er leeg uit, dof, de sparkling is weg, ik mis een groot deel van mijzelf. Gert zei we kijken het per dag, alhoewel ik soms per uur niet weet hoe ik dit allemaal moet doen.

We hebben ook gelukkig kunnen lachen, om hoe zij in een bepaalde situatie gedaan hadden bijvoorbeeld. Ook heeft de kleine broer of zus zich voor het eerst zijn schopjes laten voelen deze week. Genieten omvat andere dingen als vroeger.

Lieve Lil, Lieve Mike, hebben jullie het ook fijn gehad op vakantie? Het zwembad was groot he! Mike heb je de krokodillen gezien en lil jij de spaanse dansprinsessen? Mama hou super veel van jullie!!!! Dikke knuffel en kussen