Waarom?

Waarom? Dat is een vraag die vanaf 12 december dagelijks door mijn hoofd spookt, soms spreek ik hem uit maar vaak stel ik hem aan mijzelf, waarom mijn lieve Lily en Mike? De laatste tijd is het wat onrustig in mijn hoofd en zit ik met een hoop waarom vragen. Waarom ging ik niet dood? Waarom kom ik nog uit mijn bed? Waarom ga ik nog naar buiten? Waarom steek in energie in dingen, waar ik geen energie van terug krijg? Waarom doe ik het allemaal nog? Begrijp me niet verkeerd, en denk vooral niet nu die is depressief en ziet het niet meer zitten want dat is zeker niet zo, maar die vragen gaan wel door mijn hoofd. Denkt de buitenwereld ze gaan door, ze hebben weer een kindje, we zien ze lachen, dus het zal wel gaan? Waarom? Mensen zien niet wat er in mij omgaat, ik lach misschien wel maar de pijn die ik dagelijks heb, het gemis, het verdriet, de energie die me dat kost dat zien en voelen de mensen niet. Ze zien niet de tranen die ik laat aan het einde van de dag omdat ik ze niet altijd wil laten zien aan de buitenwereld en ze dus ophoud, puur omdat de mensen er ongemakkelijk van worden en niet goed weten hoe ze er mee om moeten gaan. Waarom? En ik neem niemand iets kwalijk, want ik zou het zelf misschien ook niet weten als ik in hun schoenen stond.

En zo zijn er nog veel vragen die door mijn hoofd spoken, maar het vervelende er aan is dat ik op de belangrijkste vragen nooit een antwoord zal krijgen. Maar ik moet de vragen wel blijven stellen van de psycholoog, want anders krop ik het op en word je bitter, en dat wil ik niet, want ik ben geen bitter mens en dat wil ik ook niet worden. Ga ik daarom door? Dat zal in het beestje zitten zeker? Is dat dan het antwoord op enkele vragen? En zo gaat dat dan door mijn hoofd, het kost veel energie, en dat gaat me de ene dag beter af als de andere. Waarom? Nou daarom zeker?

Lieve stinkerds, mama gaat sowieso door voor jullie en jullie kleine broer! Ik mis jullie wel heel erg, maar ik weet dat jullie bij ons zijn! Hou van jullie, dikke knuffel en kus mama