En toch ga ik met mama trouwen!

Ik ga met mama trouwen. Mike dat kan niet want mama gaat al met Gert trouwen. Met een schuin oog zie ik Mike kijken naar Gert, terwijl Lily alle mogelijke vriendinnen opnoemt waar hij mee kan trouwen. En toch ga ik met mama trouwen!

Ik herinner mij dit gesprek nog heel goed, het was zo een 3 jaar geleden tijdens het eten. Ik fantaseerde ook wel eens over trouwen met Gert, kindjes mooi aangekleed en misschien samen nog een kindje. Nu zijn we 3 jaar verder en hebben wij samen dat kindje, onze Ryan, maar ik had niet gedacht dat toen Gert beloofde aan Lily en Mike altijd voor hun mama te zorgen hij dit tegen hun zou zeggen terwijl zij in hun kistje lagen samen, stil en koud. Gert vroeg mij na de marathon van Rotterdam in april 2018 ten huwelijk. Ik heb lang naar deze dag kunnen toeleven, maar waar zijn die 2.5 jaar naar toe? De dagen gaan open en dicht alsof het niks is, en al die tijd heb ik hun ook niet meer kunnen knuffelen of horen of zien.

Toen ik vorig jaar om mijn jurk ging was dat heel dubbel, ik miste een kleine meid die mee was gegaan, en die wel de jurken met veel glitters en tierelantijn voor mij had uitgekozen zoals prinses Elsa. Ik vroeg aan ze of ze een seintje wilde geven als ik de juiste jurk had en dit deden ze, wij hoorden Michael Buble op de radio, Mike is daar naar vernoemd en ik wist ok jullie vinden mama mooi, deze moet ik nemen.

De laatste weken zijn zwaar geweest, onzeker ivm corona, het besef dat jullie er echt niet bij gaan zijn die dag. Lil en ik hebben hetzelfde pittige karakter wat wel eens botste, en dat had nu ook geweest omdat we beiden zenuwachtig zouden zijn voor de dag die komt, er was vast een aftelkalender gemaakt met hoeveel nachtjes we nog moesten slapen en ze had al wel nagedacht over haar eigen haar en jurk etc. We hadden nu gek geworden van elkaar waarschijnlijk maar oh wat mis ik dat, want nu moet ik volgende week ook alleen naar de kapper en in de make up.

Vandaag mocht ik dan eindelijk mijn jurk ophalen, en weer was je er niet bij lil. Maar in november beloofde ik haar dat de jurk van mama op haar kamer mocht hangen voor de bruiloft. Huilend heb ik hem uit de hoes gehaald vanmiddag en gevloekt dat jullie er niet bij kunnen zijn. Maar lil hij is mooi hé, mama's jurk! 

Lieve stinkies, volgende week is het zover. Wat ben ik verdrietig dat jullie er niet bij kunnen zijn en dat we niet kunnen knuffelen en op de foto samen kunnen. Ik mis jullie zo verschrikkelijk, maar mama gaat proberen om ervan te genieten echt waar! Geven jullie maar een seintje door! Love you kanjers!