Vreemde leegte

Afgelopen weekend hoorde ik het liedje van de 3JS 'Vreemde leegte'. Het werd geschreven voor het 3 maanden oude dochtertje wat de zanger en zijn vrouw in december verloren, ik dacht ja hoe gek het ook klinkt dit is echt een 'mooi' nummer wat de spijker op zijn kop slaat. Het is helaas zo herkenbaar.

Wat is dit voor een vreemde leegte? Waarin ik al weken zweef? De mist is verdewenen, echter wat overbleef zal nooit meer hetzelfde zijn. Er sterft een deel van mij.

Zeven jaar geleden was ik hoogzwanger van Mike, het zou niet meer lang duren want ik zou worden ingeleid. Na een opzich vlotte bevalling was Mike daar op 18 maart, een lekker flink ventje, één blik in zijn ogen was al genoeg om te weten dat hij menig vrouwenhart zou veroveren. En in die korte tijd dat hij bij ons was klopte dat ook, op de opvang had hij menig vriendinnetje en waren ze stapelgek op hem. Op lily's laatste verjaardagsfeestje zat hij aan de kop van de tafel te stralen, glinsterende ogen van plezier en trots, zoveel meiden aan tafel. Maar zijn grootste fan was wel zijn tantetje, hun band was er één die niet kapot te krijgen was. Want hoe stoer hij soms ook was, zo gevoelig was zijn andere kant, als baby voelde hij al haarfijn de situatie aan in huis, en bij Tante vond hij altijd zijn rustpunt. Nu word hij donderdag alweer 7 jaar en daar komt dan ook het kantelpunt, we hebben maar drie verjaardagen met hem gevierd en dit is de vierde zonder. Hoe kan dat? Waar is de tijd? Ik wil dit niet, want als dit al de vierde verjaardag zonder hem is dan is dit ook het jaar waarin zijn broertje de leeftijd krijgt die we als laatste met hem samen hebben gevierd, dan komt het punt dat Ryan straks ouder is. Dan kan ik niet meer vergelijken, dan word het 'hoe was het dan geweest?'

Kon ik maar even. Had ik nog maar. Hadden we meer kunnen doen met elkaar. Geef me een teken. Hoe is het daar? Ik laat het stromen.

De week voor een een verjaardag denk ik altijd veel terug aan de zwangerschap, de bevalling en de eerste momenten dat ze er net waren. Kijk foto's terug, en toen ze er nog waren deden we dat samen. Nu kijk ik ook vooruit naar de bevalling die eraan komt en wat voor lief kindje daar uitkomt, op wie gaat hij lijken, welk karakter krijgt hij. En ga ik hem en zijn broer wel zien opgroeien? Verlies ik hun ook niet? Elke dag is een cadeautje, elk jaar een feest, want ik kan het nog steeds niet verkroppen dat ik nooit meer samen met Lily en Mike hun verjaardag kan vieren. 

Als ik weet dat jij er bent. Ik word stil en hou me vast aan dat moment. Waar ben je nou? Het gaat niet zonder jou. Het laat me nooit meer los.

Lieve Mike, mijn grote vent, donderdag 7 kaarsjes voor jou. Geef je een seintje? Ik mis jou en je zus zo erg. Ik stuur knuffels en kussen naar boven, zoveel dat je roept maaam stop nou. Hou van jou kanjer! Fijne dag donderdag, samen met je lieve zus!