Mama

Elke moeder zal zich hierin herkennen: Als je voor elke keer mama die je kind zegt 0.50 cent zou krijgen dan was je al miljonair geweest. Dit kwam ineens paar dagen geleden bij mij naar boven toen ik samen met Ryan en Gert het woordje mama en papa aan het oefenen was, ik zeg uiteraard steeds, 'Ryan zeg maar mama' waarop Gert dan antwoord 'nee zeg maar papa', we moesten erom lachen, want nu willen we heel graag dat hij het zegt en als hij het straks tig keer achter elkaar zegt je dan denkt één keer is ook genoeg. En toen dacht ik ineens, al 1 jaar en bijna 9 maanden heb ik geen mama meer gehoord, en had ik zo graag gewild dat ze de oren van mijn kop hadden gezeurd met hun mama geroep. Het is weg, ik hoor het niet meer, en ondanks dat ik het straks van Ryan ga horen zal ik nooit meer Lily of Mike mama horen zeggen. En daar kreeg ik weer dat deksel op mijn neus, zoals ik al zovele keren gehad heb.

Dus ik ga eerlijk zijn, ik hoor regelmatig de laatste tijd 'goh wat zie je er goed uit', 'ik zie wat glinstering terug in je ogen' etc maar ik voel me ronduit bedonderd (excuses). Ja ik kom buiten, kom op feestjes, ben zelf begonnen met de eerste stappen van reintegratie maar niemand behalve Gert ziet mij als ik alleen thuis ben, niemand die mij ziet als ik de ogen uit mn kop jank, of gewoon niets wil zeggen. Ik was altijd het type wat alle ballen in de lucht wilde houden, en ik kom daar nu achter dat dat me niet lukt, en dat frustreert me enorm. Ik spring uit mijn vel om de kleinste dingen, zoals het pellen van een ei wat niet lukt(ja echt) en reageer soms heel fel naar Gert of Ryan terwijl hun hier niks aan kunnen doen en ik ook weet dat dat niet eerlijk is, maar bij hun voel ik me het meeste veilig. Zij zien de Sanne, en mama die ik nu ben. Dus zeg ik soms wel eens tegen Gert, het liefst pak ik mijn spullen en ga ik ergens heen waar niemand last heeft van mij, want ik voel me soms zo enorm bezwaard als ik weer eens moet huilen, of klagen of mij niet goed voel. En ik zie aan de horizon alweer de donkere wolken samenkomen voor de periode die eraan komt en ik denk dan hoe in hemelsnaam moet ik dit gaan doen? Ik weet het niet?! Het kost me allemaal zoveel energie, het liefst ga ik in mijn bed liggen en slapen tot ik me weer energiek voel en de oude Sanne ben, en dat ik dan wakker word door mijn 3 kindjes die mama roepen en we vanaf daar weer alles kunnen oppakken. Maar dat is slechts een droom helaas

Lieve Lil, Lieve Mike, mama weet het even niet meer, kunnen jullie mij misschien helpen? Ik hou van jullie en laat jullie nooit in de steek xx